Η ωτίτιδα είναι μια φλεγμονή κυρίως του μέσου ωτός. Απαντάται συχνότερα σε παιδιά ηλικίας 2,5-7 ετών και οφείλεται σε μικρόβια ή ιούς. Η διάγνωσή της γίνεται από Ωτορινολαρυγγολόγο και η θεραπεία της συνήθως γίνεται με αντιπυρετικά και αντιβίωση και σπάνια με παρακέντηση τυμπάνου. Είναι γεγονός πως οι ωτίτιδες εμφανίζονται σε κρίσιμη επικοινωνιακά και γλωσσικά περίοδο για την ανάπτυξη των παιδιών. Τα συμπτώματά συνήθως είναι:
- διαξιφιστικός (έντονος) πόνος στο αυτί
- υψηλός πυρετός 38,5-40 (καμιά φορά μπορεί να διαρκεί και μόνο μια μέρα)
- καταβολή δυνάμεων
- Έκκριση βλεννοπυώδους εκκρίματος από τον έξω ακουστικό πόρο
Διακρίνεται σε δύο μορφές
- Οξεία μέση πυώδης ωτίτιδα (κατά την οποία συσσωρεύεται υγρό στο αυτί και αργότερα πόνος και πυρετός)
- Εκκρητική ωτίτιδα (η οποία δεν έχει συμπτώματα αλλά μαζεύει επίσης υγρό στο μέσο αυτί και επηρεάζει τη λείτουργία του.
Ποια η σχέση της με την εξέλιξη της ομιλίας;
Η ελλειμματική ακοή επιφέρει δυσκολίες στην εξέλιξη της ομιλίας μιας για να επιτευχθεί αυτή η ικανότητα είναι απαραίτητο να υπάρχει η αίσθηση της ακοής. Αυτό σημαίνει πως όταν ένα παιδί παθαίνει ωτίτιδες δεν είναι ικανό να ακούει συχνότητες ήχου ή ακόμη και να μην ακούει καθόλου. Αναπόφευκτα επηρεάζεται η ποιότητα της ομιλίας του και η ικανότητα διάκρισης των ήχων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην είναι σε θέση να αρθρώσει καθαρά κάποια φωνήματα.
Συχνά τα παιδιά με ωτίτιδα δεν ακούνε για μεγάλα χρονικά διαστήματα καλά, εβδομάδες ακόμη και μήνες μέχρι να εμφανιστούν τα συμπτώματα. Η κατάσταση αυτή δυσχεραίνει κατα πολύ την πρωτοβουλία για λεκτική επικοινωνία καθώς και την δυνατότητα ενίσχυσης λεξιλογίου και την δυνατότητα καταληπτότητας ομιλίας.
Αν και η εικόνα ενός παιδιού με ελλειμματική ακοή είναι παραπλανητική, είναι πολύ σημαντικό να παρατηρούμε τις αντιδράσεις του παιδιού μας στους ήχους. Επίσης καλό είναι να ενημερωνόμαστε για τα στάδια εξέλιξης της ομιλίας και τα χρονικά ορόσημα για την γλωσσική ανάπτυξη ενός παιδιού από το λογοθεραπευτή.
